„Nie wstawiając kitu/ lepszy od prochu i od dynamitu/ tu leży Tadeusz. (…)”

Tadeusz Różewicz-C201

 
 

Tadeusz Różewicz

Śmiech

Klatka była tak długo zamknięta
aż wylągł się w niej ptak

ptak tak długo milczał
aż klatka otwarła się
rdzewiejąc w ciszy

cisza tak długo trwała
aż za czarnymi prętami
rozległ się śmiech

 

PS W nagłówku cytat z mojego (od dzisiaj -błękitnego) „Epitafium” dla Tadeusza Różewicza.

This entry was posted in notki o literaturze i literatach and tagged , , , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.