Żadnej telewizji, żadnej gazety, jedynie kilkanaście wierszy…

Nie ruszymy się stąd aż nas wyniosą… Jest to oczywiście figura retoryczna, bo wokół ani żywego ducha.

Samotny żagiel na horyzoncie porusza w nas pamięć o przynależności do gatunku

*

Zostaniemy tu sami, porzuceni, porzucający