NIEPAMIĘĆ

Stoi tu czas z zatrzymanym oddechem
smutny czas
wiecznego popołudnia
na wzgórzu na skraju świadomości
gdzie swój cichy zakątek
posiadła niepamięć
imiona
aleje imion cień zadumy wędruje
po głuchych już imionach
świadomość się pogrąża
w rozlewiskach
spokoju

lecz czasem w takiej ciszy
czyjeś imię odezwie się krzykiem

z tomu Mira Kuś „Natura daje mi tajemne znaki”

NA MROCZNYM JUŻ CMENTARZU

Wiatr rozwiewa ostatnie modlitwy
tężeją krople wosku
na zimnym kamieniu
kopczyki chryzantem
zapadają w niepamięć
jeszcze bieleją w mroku
supły kwiatów
ku niezapomnieniu
jeszcze snują się tutaj
zapóźnione żywe cienie
gasnące płomienie
dopalających się świec
wydobywają z mroku
tu i ówdzie
pochylone twarze
podmuchy wiatru unoszą
ostatnie tchnienia pamięci

wracamy do domów od siebie
od chwil zadumy nad nami żywymi

z tomu Mira Kuś „Rajski Pejzaż”

Późniejsze wpisy z okazji Dnia Wszystkich Świętych oraz Zaduszek TU, TU , TU i TU.